Θεωρώ πως κάθε επίλογος, κάθε τέλος ενός μουσικού ταξιδιού –και ιδιαίτερα ιστορικών μουσικών-, θα πρέπει να γράφεται με τον καλύτερο δυνατό και αντίστοιχου επιπέδου τρόπο της ιστορίας της μπάντας. Κοινώς, είναι η στιγμή που πρέπει να τα δώσεις «όλα» για μια τελευταία φορά και να κάνεις ένα memorable επίλογο. Το “Sting In The Tail” δεν είναι βέβαια σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο, αλλά τουλάχιστον είναι ένα αξιοπρεπές άλμπουμ με σχετικά καλές ενέργεια και συνθέσεις.
Σαφώς περισσότερο αντιπροσωπευτικό σε ήχο σε σχέση με το προηγούμενο -κατ’εμε, όμως, πολύ καλύτερο και ωριμότερο “Humanity – Hour I “- αλλά σε σύνολο δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενα σαν οπαδός για επίλογο της μπάντας.
Οι πρώτες νότες του άλμπουμ με το “Raided On Rock” κάνουν σαφές το ‘focus’ της μπάντας στον hard rock ήχο της περιόδου “Crazy World” (1990) και αυτό εκ πρώτης άποψης και επαφής με το άλμπουμ είναι λαμβάνεται θετικά. Το δεύτερο κατά σειρά και ομώνυμο “Sting In The Tail” παραμένει στο ίδιο hard rock ‘n roll μοτίβο (με κάποιες αναφορές σε λιγό grunge –βλέπε riff) αλλά το τραγούδι αυτό καθαυτό είναι τουλάχιστον παιδικό.
Το “Slave Me” είναι ένα αρκετά καλό και πιασάρικο κομμάτι, ενώ το “The Good Die Young” –στο οποίο έχουμε και την συμμετοχή της Tarja Turunen (ex-Nightwish) στα background vocals - αποτελεί σίγουρα το «διαμάντι» του άλμπουμ και με διαφορά! Καταπληκτικό κομμάτι , ουσιώδες, με πολύ feeling και συνθετικά σε επίπεδο που θα έπρεπε να βρίσκεται ολόκληρο το “Sting In The Tail”. Τσεκάρετε το, πιθανότατα να κολλήσετε αρκετή ώρα με αυτό… Στην συνέχεια έχουμε, το κουραστικό και αδιάφορο “Limit”, το γκαζιάρικο αλλά επίσης αδιάφορο “Rock Zone”, την συμπαθητική μπαλάντα “Lorelei”, το καλό “Turn You On” (όπου το riff μου φέρνει ολίγον σε “Mighty Wings” από Cheap Trick στο ποιο αργό) και φτάνουμε στην τρίτη μπαλάντα του άλμπουμ, “Sly”. Το “Sly”, πέρα από το γεγονός ότι ο τίτλος του σε παραπέμπει στον Stallone, δεν έχει κάτι άλλο ενδιαφέρον. Ωραία ατμόσφαιρα, συμπαθητικό κομματάκι αλλά μέχρι εκεί.
Η ακρόαση του άλμπουμ φτάνει αισίως στο τέλος της και ήδη βρίσκομαι στο προτελευταίο “Spirit Of Rock”: Απλά προσπεράστε στο επόμενο και τελευταίο “The Best Is Yet To Come”, ένα συμπαθητικό κομματάκι μεν αλλά και λίγο γλυκανάλατο δε.
To “Sting In The Tail” θα αρέσει σίγουρα στους die hard fans..αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τώρα, για όλους τους υπόλοιπους που απλά σας αρέσουν οι Scorpions – λίγο η πολύ δεν έχει σημασία ιδιαίτερη-, οι πιθανότητες να τρελαθείτε με αυτό το άλμπουμ θεωρώ πως είναι μηδαμινές. Αν εξαιρέσουμε το θετικό της υπόθεσης ότι υπάρχει μια σχετική επαναπροσέγγιση του ήχου των Scorpions με έμφαση της περιόδου “Crazy World” και λιγότερο“Savage Amusement”, σαν έμπνευση, σαν συνθέσεις το άλμπουμ στο σύνολο του είναι κουραστικό και αδιάφορο με μοναδικές ουσιαστικές εξαιρέσεις τα “The Good Die Young” και “Raised On Rock”.
Η ακρόαση του άλμπουμ φτάνει αισίως στο τέλος της και ήδη βρίσκομαι στο προτελευταίο “Spirit Of Rock”: Απλά προσπεράστε στο επόμενο και τελευταίο “The Best Is Yet To Come”, ένα συμπαθητικό κομματάκι μεν αλλά και λίγο γλυκανάλατο δε.
To “Sting In The Tail” θα αρέσει σίγουρα στους die hard fans..αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τώρα, για όλους τους υπόλοιπους που απλά σας αρέσουν οι Scorpions – λίγο η πολύ δεν έχει σημασία ιδιαίτερη-, οι πιθανότητες να τρελαθείτε με αυτό το άλμπουμ θεωρώ πως είναι μηδαμινές. Αν εξαιρέσουμε το θετικό της υπόθεσης ότι υπάρχει μια σχετική επαναπροσέγγιση του ήχου των Scorpions με έμφαση της περιόδου “Crazy World” και λιγότερο“Savage Amusement”, σαν έμπνευση, σαν συνθέσεις το άλμπουμ στο σύνολο του είναι κουραστικό και αδιάφορο με μοναδικές ουσιαστικές εξαιρέσεις τα “The Good Die Young” και “Raised On Rock”.
Η τελική επιλογή δική σας…
Μία γεύση του νέου δίσκου:
Raised on Rock- Το opener του δισκου, μια νοτα απο Crazy World και 80's.
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
The Good Die Young (feat. Tarja Turunen)- Ίσως το καλυτερο τραγουδι του δισκου.Μοναδικο κομματι
http://www.youtube.com/watch?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου